Альт — струнны смычковый інструмент
скрыпічнага сямейства. Па памерах некалькі пераўзыходзіць скрыпку. Раннія ўзоры гэтага інструмента адносяцца да XVI стагоддзя. У пошуках найлепшай канструкцыі альта вялікую ролю адыграў выдатны італьянскі майстар А. Страдывары. Англійская ражок — драўляны духавы інструмент тыпу габоя. Узнік у 1-й палове XVIII стагоддзя з паляўнічай габоя, які меў форму ражка. Назва «ангельскага» ражок атрымаў выпадкова: французскае слова anglais — англійская — гучыць аднолькава з angle, што азначае «сагнуты вуглом»; характэрны знешні прыкмета гэтага інструмента — выгнутая пад вуглом металічная ўтулка для кія. Арфа — струнны шчыпковы інструмент старажытнага паходжання. Самыя простыя тыпы арф былі вядомыя яшчэ ў Старажытным Егіпце і Асірыі-Вавілоніі за 3 тысячагоддзя да н. э. У сярэднія стагоддзя арфа была ўлюбеным інструментам трубадураў і миннезингеров. Балалайка — рускі народны шчыпковы інструмент. Характэрнай знешняй асаблівасцю балалайкі з'яўляецца трохкутны корпус, забяспечаны грыфам. Інструмент мае 3 струны, настроеныя наступным чынам: 2 струны настроены на мі 1-й актавы, 3-я — на ля 1-й актавы. Гук на балалайцы здабываецца «бряцанием», г. зн ударам пальцаў пры хуткіх взмахах пэндзля правай рукі, а таксама шчыпанне або з дапамогай плектра. Банджа — струнны шчыпковы інструмент, які выкарыстоўваецца ў джазавай музыцы для акампанементу і рытмічнага суправаджэння. Банджа ўяўляе сабой маленькі барабанчыкі з грыфам. Падрабязней чытаем тут. Барабаны — назва шэрагу ўдарных музычных інструментаў з нявызначанай вышыней гуку. Баян — клавішны духавы інструмент, які атрымаў масавае распаўсюджванне ў Расеі з 90-х гг. XIX стагоддзя. Прадстаўляючы сабой удасканаленую разнавіднасць гармонікі, баян захоўвае тыповыя яе рысы: ен складаецца з 2-х каробак, шчыльна злучаных мяхамі; кожная скрынка мае кнопочную клавіятуру (адпаведна для правай і левай рук). Левая клавіятура ўтрымлівае 5 шэрагаў: 2 з іх запоўненыя асобнымі басовы гукамі, 3-й — мажорнымі трезвучиями, 4-й — мінорнымі, 5-ы — доминантсептаккордами (часам бывае і 6-й шэраг — паменшаныя септаккорды). Сярод шматлікіх разнавіднасцяў і гармонік, баян вылучаецца сваім храматычныя строем. Бубен — ударны музычны інструмент з нявызначанай вышыней гуку. Пракраўшыся ў даўнія часы з Азіі ў Еўропу з трупамі вандроўных музыкаў, бубен атрымаў шырокае распаўсюджванне ў Італіі і Іспаніі, дзе стаў народным інструментам. Валторна — медны духавы інструмент, вядучы паходжанне ад старажытнага паляўнічай рогі (нямецкае Waldhorn літаральна азначае — лясной рог). Інструмент ўяўляе сабой доўгую узкоканальную трубку, згорнутую спиралеобразно і якая завершыцца шырокім раструбам. Верджинел — клавішны інструмент, разнавіднасць клавесіна. Віела — старадаўнія смычковыя інструменты, якія мелі распаўсюд у XV-XVII стагоддзях. Падрабязней чытаем тут. Віяланчэль — струнны смычковый інструмент скрыпічнага сямейства. Па памерах значна пераўзыходзіць скрыпку і альт, але некалькі саступае контрабасу. Дуда — народны духавы інструмент. Дуда складаецца з скуранога мяшка або бурбалкі, у які нагнятаюць паветра. Гітара — струнны шчыпковы інструмент, вядомы яшчэ ў сярэднявеччы. Плоскі драўляны корпус інструмента (па форме які нагадвае лічбу 8) забяспечаны доўгім грыфам, над якім нацягнутыя струны. Габой — музычны інструмент з групы драўляных духавых, вядучы паходжанне ад старажытнай пастушеской жалейкі. Непасрэдным яго папярэднікам лічаць зурну — інструмент, распаўсюджаны на Каўказе і ў Сярэдняй Азіі. Гонг — ударны інструмент з пэўнай вышыней гуку (звычайна наладжваецца на які-небудзь гук у межах малой актавы). Радзімай гонга з'яўляецца востраў Ява, дзе і дагэтуль сустракаюцца гонговые аркестры. Падрабязней чытаем тут. Домра — рускі народны шчыпковы інструмент старажытнага паходжання. Па шэрагу прыкмет домра нагадвае балалайку: абодва прылады забяспечаны доўгім грыфам, над якім нацягнутыя 3 струны; падобныя яны і характарам гуку. Кастаньеты — ударны інструмент з нявызначанай вышыней гуку. Ен уяўляе сабой 2 полыя драўляныя чарачкі накшталт скорлупок, злучаных шнурком і насаджаных на дзяржальню. Пры устрэсванні кубачкі ўдараюцца адзін аб аднаго, выдаючы сухі, пстрыкаць гук. Кастаньеты такога прылады называюцца аркестравымі. Клавесін — старадаўні клавишно-струнны шчыпковы інструмент, распаўсюджаны ў XVI-XVIII стагоддзях. Непасрэдным папярэднікам яго з'яўляюцца цымбалы, да якіх яшчэ ў XIV стагоддзі пачалі далучаць клавішны механізм. Клавикорд — старадаўні клавишно-струнны інструмент, адзін з папярэднікаў фартэпіяна. Характэрная асаблівасць прылады — 4-вугальны корпус, забяспечаны наборам струн аднолькавай даўжыні, якія натягивались злева направа паралельна лініі клавіятуры і былі настроены ва ўнісон. Кларнет — музычны інструмент з групы драўляных духавых, падобна гобою, вядучы паходжанне ад пастушеской жалейкі. «Продкамі» кларнета можна лічыць некаторыя з драўляных духавых інструментаў, употреблявшихся ў Старажытным Егіпце 4 тысячагоддзя таму. Званы — ударны інструмент з пэўнай вышыней гуку, ужыўны для імітацыі звонавага звону. Ўяўляе сабой набор металічных трубак або пласцін, свабодна падвешаных на перакладзіне. Званочкі — ударны інструмент з пэўнай вышыней гуку, які ўяўляе сабой шэраг свабодна умацаваных металічных пласцін. Гук здабываецца альбо ударам палачак (простыя званочкі), альбо з дапамогай механізму клавішнай
Комментариев нет:
Отправить комментарий